siteways

………Ze zijn welhaast ontelbaar de kleurschakeringen van de opkomende zon. Van zachtgeel tot knalroze en alles wat er tussen ligt. Ik loop haar tegemoet. Mijn stappen stram, traag en bedachtzaam. (more…)

………….De dertig treden die ik moet beklimmen om het water te zien stromen vallen me steeds zwaarder. Elke dag wordt de onderneming iets minder mogelijk. Ik vrees dat ik binnen afzienbare tijd definitief afscheid moet nemen. Ik hijg, puf en sleep met steunende handen op mijn knieeën mijn lichaam tree voor tree naar boven. Met gierende adem, pijnlijke gewrichten en tergend langzaam trekt mijn rollatorrijpe lijf zich tot aan de bovenste tree en eindelijk aanschouw ik haar of wat er nog van over is. Ingeperkt en opgesloten, in beton gegoten en afgeschermd, antracietgrijs, smalstromend en schraalstinkend. (more…)

zonovergoten gietbuien uit toermalijne donderwolken
knallende bloemknoppen bij een kakofonisch ochtendgloren
en een zachtgeregend zilverpapiergekleurd chocoladeei
tussen het speenkruid
verloren

Het weer dwingt me nog steeds tot dicht bij de kachel en het liefst zit ik daar dan met mijn neus diep in een boek. Ik heb er net een dichtgeslagen. Het boek handelt over de geschiedenis van Ierland. Een Storyteller (verhalenverteller) gaat van deur tot deur en bij het schijnsel en de warmte van het haardvuur vertelt hij verhalen. Ik denk dat ik zijn voorbeeld volg. Kom dicht bij mij en het vuur zitten, dan vertel ik je nog een verhaal. (more…)

Een aangenaam zonnetje schijnt over “Zutphen op Zondag”.
Vandaag opent de stad voor de 21e keer massaal en zeer gastvrij de deuren van overheidsinstellingen en monumentale panden. Terwijl we getrakteerd worden op goedbewaarde historie en culturele inspanningen van stadsgenoten, waait er een krachtige frisse wind over de IJsseldijk. Ze tovert snel veranderende maar sprookjesachtige wolkenpartijen boven de rivier, die wederom ver buiten haar oevers stroomt.

De regen tikt gestaag en de wind waait met veel kabaal langs huizen en door boomtoppen.

Dit is het authentieke Nederlandse voorjaar, waarin alle seizoenen een plekje bevechten. Vandaag heeft de herfst het gewonnen, met overmacht. Het was een ongelijke strijd, dat moet er bij vermeld. De winter is zijn trouwe compagnon en weet van geen wijken. Het is een taaie en hij prikt nog regelmatig ijzig koude gaten in onze voorjaarsstemming. En de lente, ze doet haar best, dat moet ik haar nageven, maar ach ze is nog veel te zwak om ook maar iets uit te halen. Tja… en van de zomer hoeven we voorlopig helemaal niets te verwachten. Ze staat nonchalant op grote afstand en bekijkt het zonder veel interesse ……

Ik ben vandaag nog bij de tot aan de rand gevulde rivier gaan kijken, maar trof alleen grijs, grauw en gruwel. Ik heb het fototoestel maar in mijn jaszak laten zitten.Toch raad ik iedereen aan om het lenteverlangen vooral te blijven koesteren. Misschien helpen een paar vrolijke zomerfoto’s van vorig jaar om de loerende zwartgalligheid te bestrijden.

Elke week jog ik een aantal malen zo’n kilometer of 5. Ik trotseer kou en wind, hitte, mist en soms ook regen. Bij extreem slecht weer blijf ik echter liever thuis, maar voor een beetje nattigheid loop ik niet weg, of eigenlijk loop ik dan juist wel weg. Kortom, als de weersomstandigheden niet al te bar zijn maak ik meerdere malen per week een gebruikelijk om en nabij 5 kilometer- rondje. (more…)

Alles is nog een keer wit uitgeslagen wakker geworden, maar nieuwslezers kondigen een weersverandering aan.
De lente maakt haar opmars en ze zal met een zuidwesten wind een grote hoeveelheid regen maar ook een flinke stijging van temperatuur naar ons toeblazen.
Ik verwacht openspringende knoppen. De rivier maakt zeebewegingen en is weer binnen haar oevers gedreven.

Smeltwater uit verre vreemde hoogten staat de schapen die nog maar net op het droge staan tot aan de lippen.
Het weer is echter nog verre van aangenaam. De lente heeft volgens deskundigen een achterstand van ruim drie weken opgelopen. Toch lokt een lauwwarme zon en het spektakel van stijgend water de mensen massaal naar buiten de dijk op, al dan niet gewapend met camera of verrekijker.
Snel stijgend water heeft iets paradoxaals. Het is zowel dreigend als beeldschoon. Maar een schier eindeloze uitgestrektheid van spiegelend water brengt voornamelijk rust.

de straffe wind draait kringen in het water
halfbevroren plassen vangen het benepen zonlicht
een pijnlijk verlangen naar een stroom van warm lentelicht
vullen de mij passerende rillende warme winterjassen
dansende muggen, trillende zang
een wolk drijft weg
het hangt en zingt, zindert en smacht maar beklijft nog niet