Wed 16 Aug 2006
Door de lage zon krijgt het landschap een roodkoperen randje. Ze vlamt als een smeulend vuurtje langs de huizen, het gras en het water. Het is het einde van de zomer, wat voor weer het ook wordt. Als de wind gunstig is komt er nog een eindsprint en kunnen de jassen aan de kapstok blijven en krijgen paraplu’s permissie om dichtgevouwen zoek te raken. Waait hij uit een andere hoek dan moet de kachel weer langzaam aan, stromen rioolputten spontaan over en gaan we naarstig op zoek naar schuilplaatsen en schuilmiddelen. Hoe dan ook, de schaduwen rekken zich uit, bladeren verbleken en het donker overvalt steeds vroeger. Melancholie overstemt mijn stemmingen. Het is een jaarlijks terugkerend afscheid en het went eigenlijk nooit.
(more…)