De tijd stroomt troostend en
onverwacht verzachtende golven.

Later kabbelt gestaag naar nog later
en urgenties verdrinken het stille verdriet.

Het lood van mijn hart zinkt langzaam en
het brok in mijn keel ebt alsmaar verder weg.

Maar ergens diep in mijn ziel zwem jij nog
steeds en ik en ons gebeuren drijven met je mee.

naar foto's