Ik loop over de dijk en zie de lente. De schelheid van de lage zon intensiveert en verhardt de kleuren. Het grijsblauw van de rivier en de glans van het snelgroeiende gras zijn kraakhelder. Sterker nog dan de kleur van het landschap overvalt me de geur. De lente ruikt feller dan de winter en de zomer en prikkelt meer dan de herfst. Nu de rivier na hoogwater weer terugkeert in zijn bedding verspreidt zich vanuit de zompige uiterwaarden een aangename zilte zeelucht . Het geluid is compact door flarden lage ochtendmist en draagt niet zo ver als gebruikelijk. De wereld is klein, overzichtelijk, spannend en zo goed als nieuw.

(more…)

Bestaat er iets mooiers dan samen met een heldere lentezon wakker te worden en is het niet nog mooier dat je dan merkt dat op het moment dat het prille licht je ogen kust het smeulende zomerverlangen diep in je lijf nieuw leven wordt ingeblazen, maar eigenlijk is misschien wel het allermooiste dat de nog schrale stralen onmiddellijk korte metten maken met dat zanikende wintergemoed……eindelijk……

Nu alles uit holen en gaten kruipt en de kilte van zich afschudt ben ik die kwakkelwinter al weer snel vergeten gelukkig.

Toch heeft het op 13 december nog even gewinterd. Als geheugen-opfrissertje zijn hier nog een paar foto’s.

naar foto's

Ik sta er midden in. Even niet opgelet. Neus net iets te ver in de lucht gestoken en jawel tot aan mijn enkel in de vlaai, in de koeienvlaai wel te verstaan. Het risico van dergelijke misstappen is de laatste tijd door de komst van een nieuwe kudde aanmerkelijk gestegen en nonchalant door de uiterwaarden slenteren is er niet meer bij.

(more…)

De uiterwaarden zijn veranderd in een heuse zandbak. Diepe kuilen en hoge bergen. Vrachtwagens rijden af en aan en de uiterwaarden verliezen hun oogstrelende uiterlijk. Uiteindelijk moet het een plaatje worden.

Het zal nog even duren vermoed ik.

naar foto's

Zusterstad door de eeuwen heen, verbonden door de IJssel en daaruit voortkomend opgegroeid met een soortgelijke geschiedenis, met vergelijkbare handelsbelangen, vrienden en vijanden, verdedigingswerken en waterbeleid.

Ik ben er eens een kijkje gaan nemen

naar foto's

Ik liep door de stad en keek naar boven….

naar foto's

De IJssel gaat een andere toekomst tegemoet. Er zijn aan het begin van de zomer grote gedeelten in de uiterwaarden weggegraven om ruim baan te maken voor hoog water en tegelijkertijd als ontvangst voor nieuwe of terugkerende flora en fauna.

Men is er zo langzamerhand van overtuigd dat de rivieren echt meer ruimte moeten krijgen om het vele water te kunnen afvoeren en om buurtbewoners te vrijwaarden van overlast. Er liggen plannen om de uiterwaarden bij Cortenoever en Voorst te vergroten en de dijken te verplaatsen. Bovendien zijn er ideeën om een nevengeul te graven rondom de wijk “De Hoven” aan de andere kant van de rivier bij Zutphen.

Oplossingen zijn zoals vrijwel alles afhankelijk van budgetten en financiële argumenten pleiten voor de eerste oplossing terwijl een stuurgroep van betrokken gemeenten de geul de beste oplossing vindt, maar dat ten spijt is het nevengeul-idee nog even verplaatst naar de koelkast en buigt men zich nu over een plan dat wel betaalbaar is. De stuurgroep heeft tot eind 2007 om een overtuigend plan in te dienen bij Rijswaterstaat.

Vechten tegen het water is van alle tijden en in 1356 is er zelfs een hele bocht van de IJssel verlegd omdat het water langzaam de stad aan het opslokken was en zelfs delen van de stadsmuur er in waren verdwenen. Veel vijanden hebben de stad bestormd, geplunderd of ingenomen, van Vikingen tot Spanjaarden.Vandaag de dag ziet het er gelukkig allemaal wat vredelievender uit. Het gevecht tegen een stijgend waterpeil blijft echter actueel.

naar foto's

De tijd stroomt troostend en
onverwacht verzachtende golven.

Later kabbelt gestaag naar nog later
en urgenties verdrinken het stille verdriet.

Het lood van mijn hart zinkt langzaam en
het brok in mijn keel ebt alsmaar verder weg.

Maar ergens diep in mijn ziel zwem jij nog
steeds en ik en ons gebeuren drijven met je mee.

naar foto's

zwaar

Ik kijk vanuit mijn rillende huis door een huilend keukenraam.
Ik zie dat de bliksem heldere luchten doorklieft en een zorgeloos uitzicht vermorzeld.
Ik hoor de donder die diepgewortelde angstgevoelens opdreunt.
Ik zie de zondvloed in de achtertuin.
Ik zie metersdiepe plassen, twintig vraatzuchtige slakken in een reddeloos verloren Dahlia en een kletterende waterval uit de dakgoot.

moedig

Ik kijk vanuit mijn humeurig huis door een betraand keukenraam.
Ik zie dat de bliksem heldere luchten doorklieft en een zorgeloos uitzicht verhult.
Ik hoor de donder die onzinnige angstgevoelens opdreunt.
Ik zie de overvloed in de achtertuin.
Ik zie ondiepe plassen zakken, twintig euforische slakken in een aangevreten Dahlia en een glinsterende waterval uit de dakgoot.

naar foto's

Hij zit bewegingsloos op een bank als ik langsren. Onze blikken ontmoeten elkaar vluchtig en dan gaat ieder zijns weegs. Ik recht vooruit met een half oog richting mijn stopwatch en hij zoekend in een opengehouden versleten juten draagtasje die op zijn schoot ligt. Dit is een nietszeggende belangeloze ontmoeting, zoal zovelen. Altijd en overal passeer ik mensen tijdens mijn loopjes. Sommigen zie ik dikwijls, anderen zie en zal ik maar eenmaal in mijn leven zien, maar allemaal zijn ze even onbelangrijk. Er is geen verbintenis. Ze spelen geen rol. Ze zijn slechts decor. Ik verdiep me niet in hun levens en zij niet in het mijne. We kruisen slechts.
(more…)

Next Page »